George „Buddy” Guy urodził się w 1936 roku jako jedno z kilkorga dzieci Sama i Sabel Guyów. Samodzielnie uczył się gry na gitarze. Karierę muzyczną rozpoczął jako zaledwie 14-latek.

Jest przedstawicielem bluesa chicagowskiego. Zapoczątkował wykorzystanie sprzężenia zwrotnego w muzyce, już w latach 50. stosując je na koncertach. W 1960 r. zaczął nagrywać w słynnej wytwórni Chess Records. Pracował z wielkimi legendami, takimi jak Muddy Waters, Willie Dixon, Sonny Boy Williamson II i Little Walter.

Występował z Rolling Stones podczas ich europejskiej trasy oraz z Erikiem Claptonem w projekcie bluesowym „24 Nights”. W 1989 r. otworzył w Chicago własny klub, który stał się miejscem kultowym dla wielbicieli bluesa. W 1991 r. wystąpił w „Royal Albert Hall”.

Buddy znalazł się na 30. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”. Jest zdobywcą sześciu nagród Grammy oraz 24 nagród W.C. Handy Awards, czyli bluesowych Oscarów. Został odznaczony Narodowym Medalem Sztuki przez prezydenta USA za szczególnie przyczynienie się do rozpowszechnienia i wspomagania twórczości w Stanach Zjednoczonych.







(MW)