To właśnie jemu zespół The Rolling Stones zawdzięcza mocne, gitarowe brzmienie i tzw. riffy. Był prekursorem wzbogacania gitarowego dźwięku. Na przykład w utworze "(I Can’t Get No) Satisfaction", wykorzystywał do gry na gitarze kostkę fuzz box.



Brał udział w pierwszej edycji Live Aid wraz z Ronem Woodem. Były to dwa koncerty rockowe odbywające się w tym samym czasie, w dniu 13 lipca 1985 r. Zorganizowali je Bob Geldof i Midge Ure, aby zebrać pieniądze dla głodujących dzieci w Etiopii.



W latach 80. rozpoczął karierę solową. Wydał dwa albumy studyjne i jeden koncertowy. Wszystkie trzy zostały bardzo dobrze przyjęte przez krytyków muzycznych. Na tych płytach współpracował z Sarah Dash, Steve’m Jordanem oraz Waddy Wachtelem. Stanowiły one pewnego rodzaju odpowiedź na karierę solową Micka Jaggera, wokalisty The Rolling Stones.



W 2011 roku dostał się na 4. miejsce listy 100 największych gitarzystów wszech czasów magazynu "Rolling Stone". W tym samym roku wydał autobiografię pod tytułem "Life".







Autor:Redakcja treści